Nieuwetijdskinderen tussen verwachting en vervulling
'voor meer informatie over dit boek: www.uitgeverijschatkist.nl'
Nieuwetijdskinderen tussen verwachting en vervulling
Pieter Wierenga, regressie- en re�ncarnatietherapeut, geeft ditmaal zijn visie op het fenomeen nieuwetijdskinderen. Haarscherp, soms erg ontnuchterend; bijvoorbeeld als het gaat over de diepere zin van paranormale ervaringen op latere leeftijd. Geen geschikt boek voor verstokte romantici. Wel een overvloed aan praktijkervaring die leest als een trein. Observaties tijdens therapiesessies en fragmenten uit brieven van cli�nten worden afgewisseld met felle aanklachten tegen met name de huidige medische industrie. Daarnaast zijn er de zorgvuldige analyses van vele typische ontwikkelingen en trends die op de een of andere manier samenhangen met nieuwetijdskinderen en hun opvoeders. Je wordt niet vrolijk van de meeste genoemde feiten. Gelukkig klinkt er steeds een sterke wil tot bewustwording en verandering door. Al met al een zeer belangwekkend boek, een waardige opvolger annex verdieping van Het innerlijk kind als waakhond (Tasso, 1999).
Wat een geweldig boek over nieuwetijdskinderen, ik begon als moeder van een dochter van 2,5 jaar bijna wanhopig te worden, er verschijnen namelijk alleen maar boeken over hoe geweldig het allemaal is en hoe bijzonder de lieve schatjes toch zijn. En dan ineens koop ik toch maar weer een nieuw boek en dit is het beste wat mij overkomen is in de afgelopen 2,5 jaar na haar geboorte.....
Ik bel zelfs mensen op om bepaalde stukken voor te lezen, vooral de 3 r's van het consultatieburo!!!!!!
Hartelijk dank voor zoveel begrip en duidelijkheid, we zullen het boek een speciale plek geven want dat verdiend het. En dan te bedenken dat ik pas 3 hoofdstukken gelezen heb,
heel veel groeten.
G. B., moeder van een normale dochter.
Ik wil je even laten weten dat ik je zo DANKBAAR ben!
Ik heb genoten van je boek Nieuwetijdskinderen!
Jouw boek opende mijn ogen! Samen met NLP (en veel, heel veel emails met de trainer) werden er knopen doorgehakt, beslissingen genomen, boeken gelezen (onwijs veel boeken gelezen), vragen aan mijn ouders gesteld (waarom had ik geen herinneringen tot mijn 7e verjaardag, jouw "klok-kijken"), puzzels opgelost, zelfs megapuzzels werden het. Reincarnatie, familie-opstellingen, groepsenergieen.
Synchroniciteit! Intuitie! Vertrouwen hebben in mensen! Communicatie! Openhartigheid! Heerlijk!
En nu voel ik me uiteindelijk "hemels", en voor mijn 15-jarige puberzoon is inmiddels ook de zon weer doorgebroken. Zo werken dus de dingen op elkaar door! Ik ben blij dat ik zo'n gevoelsmens ben, maar daarnaast ook heel nuchter in elkaar zit.
Als ik binnen zo'n korte termijn zo heel anders in mijn vel kan zitten (en in mijn directe omgeving ook meerdere mensen) dan gun ik dat andere ook! En op welke manier dat precies zal gaan, och dat zal zich vanzelf ook wel weer uitwijzen! Toch.....!
Dus ja, ik ben blij met mensen die zulke mooie boeken kunnen schrijven!
Zoals waarschijnlijk vele reageer ik na het lezen van jouw boek. Wat zeg ik? Ik ben bij hoofdstuk twee maar een globale oogopslag van de inhoud maakt mij duidelijk dat ik hier wat in handen heb, dat in mijn ervaring geen toeval is. Het is alsof ik de geheime kamers van mijn eigen hoofd (of zijn) lees. Zoveel herkenning, daar moet ik wat mee doen. Als ik je boek lees geeft de herkenning rust, alleen door de woorden al kan ik dingen beter een plaats geven, in plaats van schuld naar mezelf en anderen.
... Daarna kwam ik uw boek tegen waarin ik zwart op wit veel van mijn behoeften onder ogen kreeg. Soms was het best pijnlijk om bepaalde zaken te lezen maar aan de andere kant was het ook een erkenning van mijn persoon. Voor 75% kan ik mij vinden in uw boek. En als ik dit laat vallen bij een "gewone" psycholoog (iemand die zijn patient ziet als een fysiologische reflexmachine) die vinden al snel dat je, jezelf een bijzonder iemand vind, terwijl ik mezelf niet zie als iemand die meer of minder is dan zijn medemens.
Bedankt. En als je het wil weten, tijdens het lezen van je boek over nieuwetijdskinderen kreeg ik erg sterk het gevoel dat er iemand is die begrijpt waarover het gaat.
Uit Nieuwetijdskinderen, begin hoofdstuk V Veiligheid bij het opgroeien
Het wereldje waarin een kind opgroeit krijgt van zijn omgeving op veel manieren een stempel van onveiligheid. Hygi�ne is vooral bij kleine kinderen te ver doorgeschoten, met veel allergie�n als gevolg - waarbij doorlopende tegenstrijdigheden hun duit in het zakje doen. Doordat opvoeders grotendeels voorkomen dat hun kinderen hun omgeving via hun mond verkennen, komt hun afweersysteem onvoldoende te weten wat gevaarlijke en wat ongevaarlijke vreemde eiwitten zijn. Alleen binnen een afgebakend, veilig verklaard terrein kan een kind op onderzoek uitgaan; alles daarbuiten wordt bij voorbaat als bedreigend beschouwd. De binnenwereld van een mens volgt altijd braaf de denkwereld van de buitenwereld. Een voor het lichaam volkomen onschuldig eiwit als stuifmeel of uitwerpselen van de huismijt, gaat het afweersysteem voor ziektekiemen aanzien en vervolgens handelt het daarnaar. Uiterlijk vertoont de onnodige verdediging tegen deze eiwitten zich als allergische verschijnselen.
Doorgeschoten hygi�ne vormt tevens een afspiegeling van het omgaan met emoties. Altijd keurig netjes zijn, alle emoties afvlakken. Met het gevolg dat emoties ondergronds gaan en daar een eigen leven gaan leiden. Aan emoties valt niet te ontkomen. Elk mensenkind krijgt hoe dan ook een vloedgolf van emoties over zich heen. Verweer tegen emotie uit zich vaak als een allergie tegen leven. Zo werkt allergie gedeeltelijk als plaatsver�vanger van emotie.
In mijn jeugd was allergie een Amerikaans verschijnsel. Inmiddels is allergie een van de vele Amerikaanse ziektes die we overgenomen hebben. Toen ik in 1951 als twintiger voor mijn opleiding naar de USA ging ontdekte ik dit fenomeen. Praktisch iedereen daar was wel ergens allergisch voor, terwijl de groep (NAVO) Europeanen waar ik deel van uitmaakte, daar totaal geen last van hadden. Ik zag het als een modeverschijnsel. Met overdreven hygi�ne en inenten lagen de Amerikanen toen nog ver op ons voor, begrijp ik nu. De wc heette badkamer en als je daarheen wilde, vroeg je waar je je handen kon wassen. Ik maakte een keer mee dat een Fransman op de vraag of hij zijn handen wilde wassen zei: 'nee dank u, dat heb ik zojuist tegen een boom gedaan'.
Om naar Amerika te mogen kreeg ik een eerste pokkenprik, nadat de militaire dienst mij al voorzien had van mijn eerste cocktails inentingen. Ze waren te laat om mijn inmiddels uitstekend geoefende afweersysteem te verpesten. Ik heb herinneringen aan bof, kinkhoest en tijdens de oorlog difteritis.
Vaccinatie draagt in voorname mate bij aan het ontstaan van allergie�n. Dierlijke eiwitten worden daarbij onder beladen omstandigheden voorbij de slijmvliezen, volkomen tegennatuurlijk rechtstreeks in spieren of bloedbaan gespoten. Het afweersysteem leert na een dergelijke grove inbreuk en aanvankelijk panisch reageren, wat vreemde eiwitten betekenen. De kans om te leren dat er ongevaarlijke soorten zijn, krijgen een kind en zijn afweersysteem niet, doordat het veel te vroeg en te vaak wordt inge�nt. Een scala aan andere 'vreemde' eiwitten wordt door het lichaam al snel met argusogen bekeken. Eiwitten in de voeding kunnen zo mede op het lijstje van 'onveilig' komen. Allerlei allergische reacties kunnen zo makkelijk ontstaan. Op den duur leidt deze verwarring omtrent eiwitten tot auto-immuunziekten - een soort inwendige oorlog, nu afweer tegen eigen eiwitten - waarvan M.S., reuma, kanker en AIDS de bekendste zijn. Door inenten krijgt het algemene gedeelte van het afweersysteem een flinke optater. Voor een peuter is daarna op avontuur gaan inderdaad een hachelijke zaak aan het worden. De buitenwereld is inmiddels door zijn verwarde afweersysteem gevaarlijk verklaard. Kasplantjes zijn in de maak. Allergie�n en slijmvliesgerelateerde ziekten die zo langzamerhand epidemische vormen aannemen, zijn kennelijk een aanvaardbare prijs voor een vermeend voordeel van inenten op zeer vroege leeftijd.